1. عبدالکریم سروش دست کم برای یک دهه خلاّقترین، بحثانگیزترین و جذّابترین روشنفکر ایرانی بود. این خلاقیت جذّاب با انتشار سلسله مقالات «قبض و بسط تئوریک شریعت» در سال ۱۳۶۷ شکوفا شد و با انتشار مقالهی مهم «بسط تجربه نبوی» در سال ۱۳۷۶، در گرد و غبار روزگار پرجوش و خروش پس از دوم خرداد هفتاد وشش به اوج رسید اما کمتر دیده شد. در این یاداشت کوتاه تلاش میکنم با مدد گرفتن از پارهای پژوهشها در قلمرو «روانشناسی جذّابیت» به این پرسش پاسخ دهم که چرا اندیشههای این روشنفکر برای من، و بسیاری از دوستان من، جذّاب بود.
کپی رایت © 1401 پیام اصلاح . تمام حقوق وب سایت محفوظ است . طراحی و توسعه توسط شرکت برنامه نویسی روپَل